در اين اختراع طراحي و ساخت محلول پليمر درخشان حساس به دما، به‌منظور كنترل همزمان و مديريت توليد آب در مخزن نفت ارائه‌شده است. اين محصول به روش پليمريزاسيون امولسيوني معكوس تهيه شد. مواد تشكيل‌دهنده‌ي اين اختراع در دو فاز آلي و آبي و شامل آكريل آميد، 2- آكريل آميد2- متيل پروپان سولفونيك اسيد، متيلن بيس آكريل آميد، آمونيوم پر سولفات، پلي‌اتيلن گلايكول دي آكريلات، سديم هيدروكسيد (كه فاز آبي را تشكيل مي دهند)، دو نوع سورفكتانت غير يوني (Span,Tween) و نفت سفيد (كه فاز آلي را تشكيل مي دهند) است. به علت درصد پايين پليمر درخشان مورداستفاده در سوسپانسيون و عدم تورم ذرات در دماي محيط، گرانروي سوسپانسيون بسيار پايين (حالت نيوتوني سيال) نسبت به نمونه هاي موجود از ريسك عملياتي كمتري برخوردار بوده و مي تواند به‌عنوان يك جايگزين مناسب مواد شيميايي در فرايند عمليات كنترل همزمان مورداستفاده قرار گيرد. اين ذرات بعد از تزريق و رسيدن به دماي بحراني و تورم در لايه هاي با نرخ توليد آب بالا در مخزن، از توليد آب اضافي در چاه هاي توليدي جلوگيري مي كند و علاوه بر آن با توجه به خاصيت كاهش نامتجانس تراوايي به‌عنوان خاصيت ذاتي اين مواد، توليد نفت از مخازن تحت تزريق، تحت تأثير اين مواد قرار نخواهد گرفت.

توليد ماسه از مهم‌ترين چالش‌هاي موجود در توليد نفت از مخازن ماسه‌سنگي است. توليد ماسه موجب كاهش تراوايي، آسيب به سازند و خوردگي تجهيزات توليدي مي‌شود. مواد مختلف شيميايي براي كنترل توليد ماسه استفاده مي‌شوند،كه در اين بين استفاده از هيدروژل‌ها يك روش مطلوب به شمار مي‌رود اما به دليل ضعف پايداري در شرايط سخت مخزن، استفاده از آن‌ها با محدوديت‌هايي روبه‌رو است. در اين اختراع نانوكامپوزيت هيدروژلي Co[AM-AMPS-MALIC-AAC]/PEI-MBA تقويت شده با نانوذرات زيركونيوم به‌منظور كنترل توليد ماسه در مخازن و غلبه بر محدوديت‌هاي مذكور طراحي و ساخته شد. با استفاده از آزمون‌هاي تورم، رئولوژي و ريخت‌شناسي، شناسايي ساختار و پيش‌بيني عملكرد در محيط مخزن ارائه شد. بر اساس نتايج آزمون‌هاي حرارتي، پايداري حرارتي محصول تا دماي C°150 تائيد شد. نتايج آزمون‌هاي رئولوژي وجود ساختار مستحكم سه‌بعدي، ويسكوالاستيك، با قابليت بازيابي شكل را تاييد كردند. اين خواص، موفقيت عملكرد ماده اختراع شده را براي كاربرد در شرايط سخت مخزن و محيط متخلخل تضمين مي‌كند. لذا شركت‌هاي بهره‌بردار از مخازن نفتي، مي‌توانند از محصول توليدشده در مخازن ماسه‌سنگي، جهت جلوگيري يا كاهش توليد ماسه استفاده كنند. اين امر موجب كاهش شديد هزينه‌هاي عملياتي شده، مانع افت توليد نفت شده و از توليد فاجعه‌آميز ماسه و مسدود شدن چاه جلوگيري مي‌كند.

در طي سال‌هاي اخير باتوجه‌به تقاضا و افزايش مصرف انرژي، روش‌هاي ازدياد برداشت نفت (EOR) به دليل اهميت و ارزش بالا، همواره به‌عنوان يكي از موضوعات حائز اهميت و موردتوجه محققين قرار گرفته است. به همين منظور متدهاي مختلفي همانند روش‌هاي فيزيكي و شيميايي مطرح شده است. روش‎هاي شيميايي ازدياد برداشت نفت (CEOR) با تأكيد بر تغيير خواص سطحي و ترشوندگي سنگ‎هاي مخزن همواره جز روش‏‎هاي مؤثر و كارآمد به‌حساب مي‌آيند. يكي از تركيبات مؤثر در زمينه ازدياد برداشت شيميايي نفت، استفاده از نانوكامپوزيت‏‎هاي هيدروژلي است كه اين تركيبات با وجود اثرگذاري مثبت در برداشت نفت، در زمينه تغييرات خواص سطحي و ترشوندگي داراي ضعف هستند. از طرفي يكي ديگر از تركيبات مورداستفاده در زمينه ازدياد برداشت شيميايي كه با مكانيزم خود، تأثير فراواني بر تغيير خواص سطحي و ترشوندگي مي‌گذارد، مواد فعال سطحي است كه نسل جديد اين تركيبات مايعات يوني است. اين تركيبات با ايجاد ميكروامولسيون در فاز بينابيني نفت و آب، منجر به كاهش كشش بين سطحي و تغيير ترشوندگي سنگ مخزن از حالت نفت دوست به حالت آب‌دوست خواهند شد. اين تركيبات با وجود اثرگذاري مثبت، همواره به دليل جنبه اقتصادي داراي محدوديت‎ و چالش‎هاي فراوان است. در اين اختراع نانوكامپوزيت هيدروژلي بر پايه مايع يوني [C8mim][NO3] به‎منظور ازدياد برداشت نفت سنتز شد. در اين اختراع به كمك استفاده از روشي هوشمند و ابداع شده، تركيب مايعات‎ يوني و نانوكامپوزيت‎هاي هيدروژلي انجام شد كه در نهايت منجر به هم‎افزايي خواص هر دو ماده شده است.